Waarover gaat het leven eigenlijk?

De westerse cultuur verkiest zelfverheerlijking boven bevrijdende zelfkennis. De nederigheid heeft het hard te verduren. Nederigheid betekent de waarheid aanvaarden dat wij slechts mensen zijn, en niet God. Nederige mensen zijn vrij van de illusie – en daar ook dankbaar voor - dat zij goden zijn. Ik kan mezelf wel inbeelden dat ik het centrum van het universum ben, maar ik ben het niet. En de kleine planeet waarop wij leven is evenmin het centrum van de cosmos. Het leven gaat ook niet over het opbouwen van MIJN koninkrijk, of over het vragen dat Mijn wil zou geschieden. Waarover gaat het leven dan wel?

Als ik het centrum van de wereld niet ben, hoef ik dus ook niet alleen maar om mezelf bezorgd te zijn. Ook moet ik mezelf niet te ernstig te nemen: anderen doen dat ook niet! Veeleer moet ik mij totaal openstellen voor de anderen. Nederig zijn betekent drie dingen: beseffen dat ik God en de anderen nodig heb; een eerlijke kennis van mijn talenten en mijn beperkingen; en de bereidheid mijn leven in liefdevolle dienst aan de anderen te schenken.

Wanneer de visser Petrus de overdadige vangst ziet die Jezus heeft mogelijk gemaakt (Lc 5,1-11), heeft hij opeens een schokkende ervaring van zelfkennis: hij ziet zijn eigen beperking, hij ziet dat hij niet in Jezus’ gezelschap thuishoort en vraagt Hem dat Hij weg zou gaan. Maar de samenwerking tussen de lege handen van Petrus en Gods grootheid zullen samen een sterke en onweerstaanbare eenheid vormen. Nu beschikt God in hem over de nodige ruimte om zijn werk in hem te doen. Voordien was Petrus te zeer met zichzelf bezig om God een kans te geven. Nu wordt hem een betere soort visvangst beloofd. In dienst van de anderen zal hij verbazende dingen doen. Iets wat de wereld helemaal niet verwachtte van hem.

Thomas G. Cassey

http://nikolaassintobin.blogspot.nl