dankbaarheid

Ieder van ons heeft andere gaven en talenten. De oogst ervan zal dan ook bij ieder van ons verschillen. Maar die verschillen maken in de ogen van God niemand beter dan een ander. Welke talenten of gaven wij ook hebben – het blijven allemaal geschenken. En het enige juiste antwoord bij een geschenk is dankbaarheid.

Dankbaarheid tonen voor wat we gekregen hebben botst met de competitieve aard van onze cultuur. Van jongs af heeft men ons geleerd ons te vergelijken met anderen op het vlak van talenten, uiterlijk, IQ-testen, schoolvorderingsproeven, plaats in de klas. Alles dwingt ons om ons te vergelijken met anderen. In zo’n klimaat kan het onvermogen om te doen wat anderen kunnen en waarvoor ze geprezen en geloofd worden, leiden tot een minderwaardigheidsgevoel. Daarom zou de man bij wie door Jezus een legioen duivels werd uitgedreven, in onze cultuur geneigd kunnen zijn te gaan denken dat hij in de ogen van Jezus minder waard is dan de apostelen die Hem wel mochten volgen. In zulke omstandigheden wordt een christelijke houding van dankbaarheid en tevredenheid met datgene wat men gekregen heeft, niet vanzelfsprekend. Daarom is het goed om regelmatig God te bidden om dankbaarheid om wat we zijn.

Wellicht is het nog belangrijker te bidden dat we er ons ten volle bewust van mogen worden dat wij, zoals we zijn, Gods oogappel zijn. Een retraitant voelde dat Jezus hem zei: ‘Ik bemin niemand meer dan jou. Toch bemin Ik jou niet meer dan iemand anders.’ Het was voor hem een troostvolle ervaring, en hij voelde zich heel dankbaar. Bovendien had hij geen reden meer om zich een vergelijkend oordeel te vormen over zijn waarde in Jezus’ ogen.

Wat een steun en vrijheid zou het zijn, mochten wij in staat zijn te geloven dat Jezus niemand met een ander vergelijkt, maar ieder van ons bemint zoals we zijn en met ieder van ons het beste voorheeft.

William A. Barry sj

http://nikolaassintobin.blogspot.nl