Wat is het eigene van het christelijk gebed?

Alle godsdiensten kennen gebed. Toch is niet alle gebed christelijk gebed. Het eigene aan het christelijk gebed is dat het relationeel is. Als je als christen bidt, probeer je in aanwezigheid te komen van God en met Hem iets te beleven. Bidden doe je dus niet op je eentje. Wel samen met de Heer. Je kan bidden met een bijbeltekst, mondgebed doen of deelnemen aan een gebedsviering. Je bidden wordt maar christelijk in de mate dat je probeert je te openen voor Gods aanwezigheid. Bidden heeft alles te maken met een ontmoeting. Bidden is samen-zijn.

Vandaar dat, zoals bij een andere ontmoeting met een dierbaar iemand, begin en einde van het gebed belangrijk zijn. Als je een goede vriend bezoekt, dan neem je de tijd om mekaar te groeten. Zo kan je op dezelfde golflengte komen. Als de ontmoeting naar haar einde gaat, dan breek je het gesprek ook niet abrupt af. Je neemt wel de tijd om afscheid te nemen. Je dankt voor wat je met elkaar hebt kunnen delen. Zo ook bij het bidden.

In een vriendschappelijk gesprek is de kwaliteit van het samenzijn belangrijker is dan de snelheid en de hoeveelheid informatie die wordt uitgewisseld of verwerkt. Dit geldt ook voor het bidden. Ignatius van loyola zegt hierover: “Niet het vele weten verzadigt en voldoet de ziel. Wel het innerlijk voelen en smaken”. Het gaat er dus niet over om zoveel gebeden als mogelijk te kunnen zeggen. Ook niet om veel bijbelverzen te kunnen verwerken. Wel om bij de Heer te kunnen komen en bij Hem te kunnen vertoeven. Zoals bij een goede vriend of vriendin.

Nikolaas Sintobin sj

(http://nikolaassintobin.blogspot.com/2018/08/wat-is-het-eigene-van-het-christelijk.html)