Preek van pastoor Theo Bankras - zondag 1 september 2013
Jezus Sirach 3: 17-28 / Lucas 14: 1, 7-14
Bescheidenheid siert de mens. Ieder van ons kent die spreuk. In de eerste lezing werd ons gezegd: "een verstandig mens overweegt gaarne spreuken"
Ik behoor dan volgens de schrijver van de eerste lezing tot de verstandige mensen. Ik overweeg gaarne spreuken. Misschien is het u wel eens opgevallen dat ik nog als eens een preek begin of eindig met een gezegde - een spreuk. Ik vind daar dikwijls nogal wat levenservaring in uitgedrukt.
Zo ook vandaag: bescheidenheid siert de mens. Het doet mijn hart goed als ik mensen ontmoet die heel wat goed doen en toch bescheiden zijn.
Bij het voorbereiden van een uitvaart hoor je vaak: moeder - vader vroeg niet veel voor zichzelf. Zij - hij leefden voor elkaar en voor ons - hun kinderen. Zij stonden altijd voor ons klaar in alle bescheidenheid en dienstbaarheid.
In onze tijd zal je dat niet zo veel meer horen. Het lijkt mij dat bescheidenheid niet hoog gewaardeerd wordt of ziet u dat anders? Vindt u dat in onze samenleving bescheidenheid als sieraad voor mensen telt?
Wie zijn er nu echt in tel? Tegen wie kijkt u echt op? Gaat het dan toch veelal om mensen die het gemaakt hebben? De grootverdieners? Degenen die hoogbetaalde banen hebben?
De schrift - de bijbel vraag aandacht juist voor de kleinen; voor de achterblijvers.
Als God zich een moeder kiest om mens te worden dan kiest Hij geen koningin uit Jeruzalem maar een onbekend meisje uit Nazaret ....
En Jezus zelf: Hij leeft voor alle mensen maar de kleinsten hebben toch een extra plaats in zijn hart. Dat zijn zijn oogappels. Zij die bij de massa niet in tel zijn, zijn dat bij Hem juist wel!
Hij leeft voor waartoe Hij oproept: wat je aan de kleinsten, de minstgeachten hebt gedaan, dat heb je aan Mij, dat heb je aan God gedaan.
Daartoe worden wij vandaag weer opgeroepen: Open je hart voor de minder geachte mensen. Wees er voor hen en sloof je niet uit om bij de geachte mensen te horen; om zo hoog mogelijk op de maatschappelijke ladder te komen.
Bescheidenheid en dienstbaarheid sieren de mens.
Als "ze" dat op je uitvaart kunnen zeggen: "hij - zij was een bescheiden en dienstbaar mens" dan was je een mens naar Gods hart.
Mogen wij dat steeds meer worden!
