Geloven in de ander - samen op zoek naar perspectief en hoop

Pinksteractie van de Week Nederlandse Missionaris

Mis­sio­na­rissen en missio­nair werkers geven dage­lijks concreet han­den en voeten aan Geloven in de ander. Zij leven samen met kwets­ba­re en arme mensen in alle delen van de wereld. Met hun aanwe­zig­heid zeggen zij: ‘Ik geloof in jou. Wie je ook bent, wat je ook doet, waar je ook vandaan komt en hoe anders jij ook bent.’ Dat geeft mensen kracht en moed om hun eigen situatie te ver­an­de­ren. Samen zijn zij verbon­den in de hoop op een betere toe­komst. Tijdens de Pinksteractie van de Week Neder­landse Mis­sio­na­ris (WNM) van 7 tot en met 15 mei 2016 kunt ook ú in actie komen vanuit uw geloof in de ander.

Geloven in de kracht van kwets­ba­re en getraumatiseerde vrouwen staat centraal in het werk van missio­nair werkers Anneke Kok (63) en Martine Buijs (34). Beide gaan op hun eigen wijze samen met deze vrouwen op zoek naar per­spec­tief en hoop, op weg naar een betere toe­komst. Anneke doet dat al 25 jaar in Chili en Martine sinds 4 jaar in Bolivia.

‘Het doet hen zoveel dat mensen aan de andere kant van de wereld met hen meeleven.’

Feminis­tisch theologe Anneke Kok (63) werkt bij vrouwen­orga­ni­sa­tie Domodungu (Stem van de vrouw). ‘In Chili is een systeem van dominantie en onder­ge­schikt­heid sterk aanwe­zig’. De druk van buiten is zó sterk, dat de vrouwen die lij­den onder geweld van hun partner en naar de politie stappen, dat pas gemiddeld na zeven jaar doen. De meesten doen het zelfs nooit. ‘Bij Domodungu brengen we vrouwen bij elkaar die in de knel geraakt zijn. Via groeps­bij­een­komsten, trai­ningen en bijbel­ge­sprekken vin­den zij herken­ning bij elkaar en ruimte om zich­zelf te ontplooien.’

Wij bie­den vrouwen een sociaal net­werk waarop ze terug kunnen vallen. Dat is van groot belang. Domodungu is één van de weinig plekken waar vrouwen op­ge­van­gen wor­den en steun kunnen vin­den -vooral bij elkáár- en waar niet ge­oor­deeld wordt.

‘In de loop van de jaren heb ik het theo­lo­gie­pro­gramma ont­wik­keld. Het leert vrouwen ook kri­tisch te zijn: hun twijfels te uiten, hun eigen vragen en meningen te verwoor­den en op te komen voor hun rechten. Ons uitgangs­punt is dat je uitgaat van de vragen van mensen zelf en dat mensen zelf en samen in een ge­meen­schap hun oplos­singen gaan zoeken.’

‘Die humanitaire waarde gebaseerd op het evan­ge­lie mag niet verloren gaan’

‘Ik werk vanuit de over­tui­ging dat het enige ‘beeld van God’ waarover we be­schik­ken, wij­zelf zijn, geschapen naar zijn beeld en gelijkenis, zowel mannen als vrouwen. Deze notie drukt mijns inziens op een prach­tige manier de waar­dig­heid van de mens uit, van ieder mens. Elk mens is uniek en verdient respect. In de missio­naire traditie gaat de focus naar de armen, de onderdrukten, mensen die op de één of andere manier niet mee­tellen. Die humanitaire waarde gebaseerd op het evan­ge­lie mag niet verloren gaan,’ vindt Anneke.

‘Zeven op de tien vrouwen lij­den onder hui­se­lijk of seksueel geweld’

Martine Buijs werkt in Bolivia bij een vrouwen­orga­ni­sa­tie. ‘Zeven op de tien vrouwen hier lij­den onder hui­se­lijk of seksueel geweld. Met onze organi­sa­tie Levántate Mujer (Vrouw, sta op) vangen we slacht­of­fers op en helpen we hen zich­zelf weer te res­pec­teren. In de dorpen waar we werken geven alle vrouwen aan dat ze in een situatie van hui­se­lijk geweld zitten, of hebben gezeten. Dat laat wel zien hoe wijdverbreid deze pro­ble­ma­tiek is. We or­ga­ni­se­ren cursussen en trai­ningen, waarin vrouwen leren wat hun rechten zijn.’

Martine is geraakt door het geweld tegen vrouwen. ‘Dat is de drijfveer voor het werk wat ik doe. Al is er maar één persoon die echt hulp nodig heeft, dan ga je helpen. Dat inspireert mij zeer. Dat is onze taak, onze missie. Wij hebben veel blijf-van-mijn-lijf­hui­zen. Daar komen vrouwen die het slacht­of­fer zijn van hui­se­lijk geweld. Vaak gaan ze daarna toch weer terug naar huis. Daar gaat het dan opnieuw mis en dan komen ze weer bij ons. Het door­bre­ken van zo’n cyclus van geweld kost heel veel tijd. Dat gaat niet zomaar.

Om dat dan tóch te blijven doen en daar veel energie in te steken, is heel be­lang­rijk. Je moet blijven geloven,’ zegt Martine.

Martine zorgt dat de twaalf projecten die Levántate Mujer in vijf ste­den uit­voert, volgens plan verlopen. ‘Ik wil met eigen ogen zien wat er gebeurt. Wij hebben een aantal opvang­hui­zen voor geweldslacht­of­fers en meer­dere behandel­cen­tra waar vrouwen therapie en psycho­lo­gische hulp krijgen. Ik bezoek die locaties regel­ma­tig. Ik wil mid­den in het werk staan.’

‘Regel­ma­tig slaap ik in een huis waar zes tot acht meisjes van 11 tot 18 jaar ver­blij­ven die slacht­of­fer zijn van seksueel geweld. Ze hebben verschrikke­lijke dingen mee­ge­maakt. Via therapie leren ze om zich­zelf weer te res­pec­teren. Deze mei­den hebben onze steun echt heel hard nodig.’

Laat uw soli­da­ri­teit spreken!

Anneke en Martine, en met hen hon­der­den missio­nair werkers en mis­sio­na­rissen, staan kwets­ba­re mensen bij in hun strijd tegen armoede en onrecht. Dankzij de steun van betrokken mensen in Neder­land maken zij we­reld­wijd een verschil voor de mensen met wie zij hun leven delen. Wilt ook u bijdragen aan hun werk? Kijk op www.weekne­derlandsemis­sio­na­ris.nl voor meer in­for­ma­tie over de Pinksteractie van 7 tot en met 15 mei. Of steun de WNM met een gift op IBAN NL30 RABO 0171 2111 11.