De zomer: een tijd van verbondenheid
door pater Dominiek Deraeve, sdb
De zomer staat weer voor de deur. We hebben er lang naar uitgekeken. Wat duurde die wintertijd toch lang, wat kwam de lente traag op gang! Maar, nu is hij daar weer: die mooie zomer met zijn lange dagen. We snakken naar de zon die ons zo blij kan maken. We dromen van de warmte die ons vooral ’s avonds doet genieten. De terrasjes zitten weer vol. Samen iets gaan eten of drinken, een mooie wandeling maken, het is genieten! We maken meer tijd voor mekaar. Het kan blijkbaar gemakkelijker tijdens de zomermaanden dan in de winter, want dan komen we niet graag buiten. Nu is het de tijd om vriendschapsbanden aan te halen en elkaar op te zoeken. Alles lijkt een stuk gemakkelijker te gaan.
Tijdens de zomer ga ik elk jaar in dezelfde periode naar dezelfde plek op vakantie. Ook al heb ik ginds alles al gezien, toch word ik er naartoe ‘gezogen’ omdat ik daar mensen ontmoet die ik alleen maar dan terugzie en met wie ik een verbondenheid voel over de jaren heen. De zomerperiode is misschien wel de tijd om verbondenheid te beleven.
Verbondenheid heeft vier dimensies. De meest voor de hand liggende dimensie is wel de verbondenheid met onze medemens. Tijd maken voor mekaar, de ander echt ont-moeten (vrij van elk moeten, zomaar omdat je het fijn vindt). In de ontmoeting kunnen vreemden vrienden worden. Je leert elkaar kennen op een andere, een diepere manier. Je gaat de ander waarderen om wie hij of zij is. In elke ontmoeting schuilt een beter kennen van jezelf.
Zo komen we tot een tweede dimensie van verbondenheid: leven in verbondenheid met jezelf. Velen kunnen dit jammer genoeg niet meer. Ze zijn niet tevreden met zichzelf, willen steeds meer, steeds beter. Ze leggen zichzelf hoge eisen op en kunnen zo moeilijk dankbaar zijn. Werken aan verbondenheid met jezelf is misschien wel de moeilijkste opgave voor een mens. Ze uit zich in de beleving van vrede en vreugde in het hart. Mensen die verbonden zijn met zichzelf weten wie ze zijn en wat ze kunnen. Ze hebben zichzelf leren aanvaarden en kunnen leven met zichzelf. Mensen die dit niet kunnen zullen steeds anderen gebruiken voor zichzelf en leven niet verbonden met anderen.
Een derde dimensie van verbondenheid is deze met de natuur, met Gods schepping. Er is in onze dagen heel wat te doen rond de zorg voor het milieu. De opwarming van de aarde, het uitsterven van diersoorten, de drastische vermindering van het aantal insecten is zorgwekkend voor het ecosysteem, het plastic afval, ... We hebben als Westerse mens de aarde te veel uitgebuit, misbruikt voor ons eigen profijt. De oproep om anders te gaan leven kunnen we niet meer naast ons neerleggen. Maar, we moeten het niet alleen doen omwille van ons eigenbelang. Wij, mensen, maken deel uit van de schepping en we worden maar echt mens als we ons verbonden weten met de hele schepping, wanneer we elk onderdeel van die schepping weten te respecteren.
De vierde dimensie tenslotte, is de verbondenheid met God. Hij is onze Schepper, onze Vader. Hij houdt van ons en zal ons nooit in de steek laten. Wat er ook gebeurt, Hij laat ons nooit vallen. Hij wacht steeds op ons als wij ons tot Hem keren. Deze verbondenheid wordt wederzijds wanneer we ons door Hem laten raken, wanneer we ons voor Hem openstellen en bereid zijn zelf ook met Hem verbonden te zijn.
Mogen we in deze zomertijd meer en meer verbondenheid in het leven ervaren in al zijn dimensies. Dan zal de zon elke dag schijnen en wordt vooral ons hart verwarmd.
Pastor Dominiek Deraeve sdb
