Wil ik gevonden worden?
door Pastor Dominiek Deraeve, sdb
De voorbije weken mocht ik twee volwassenen het H. Vormsel toedienen. De eerste persoon was voorheen protestants en wenste katholiek te worden. Zij sprak de geloofsbelijdenis uit en werd gevormd. In het oktobernummer van ‘Het Goede Nieuws’ verschijnt een kort interview met deze dame. De tweede persoon was geen christen en werd ook gedoopt. Het waren twee heel emotionele en prachtige gebeurtenissen.
Alhoewel de Kerk zich in stormweer bevindt zijn er toch nog mensen die heel bewust kiezen om als katholiek te leven. Het stemt mij tot nadenken over de betekenis van ons geloof. Waar gaat het om in ons christen-zijn?
De doopviering vond plaats op 23 september, de vijfentwintigste zondag van het jaar. Opmerkelijk is dat in alle drie de lezingen het gaat over twisten, vechtpartijen en ruzies en in het belagen van een rechtschapene. Daartegenover zet Jezus een kind in het midden van de kring van de apostelen. Een kind opnemen, worden als een kind... Is dit niet de essentie van ons christen-zijn? We noemen God Vader en mogen ons daardoor ook als zijn kinderen beschouwen.
Als Jezus een kind in het midden zet, dan is het niet zijn bedoeling alle karaktertrekken van een kind aan te prijzen. Een kind kan best lastig zijn, koppig en egoïstisch... Het vraagt een goede opvoeding en begeleiding om tot volwassenheid te groeien. Wanneer Jezus het heeft over het opnemen van een kind, dan kiest hij ervoor om een kind centraal te stellen (Hij zette het trouwens ook - letterlijk - in hun midden.
Het meest geliefde spel van de kinderen is verstoppertje spelen. Ook volwassenen verstoppen zich graag. Er is echter een groot verschil. Als volwassenen zich verstoppen, zich wegsteken voor anderen, dan willen ze niet gevonden worden. Ze willen alleen gelaten worden, met rust gelaten hun eigen gangen gaan. Als kinderen zich verstoppen, dan willen ze gevonden worden. Ze zullen zich zeer goed verstoppen, maar zijn ook wel blij als ze gevonden worden. Het is een opwindend spel: zich laten zoeken, maar vooral zich laten vinden!
Wij kunnen ons verstoppen voor God als een volwassene of als een kind. De vraag is: wil ik gevonden worden door God of wil ik dit niet? Wat geeft mij de grootste vreugde?
Wanneer de Kerk in crisis verkeert, is het dan niet omdat mensen die God zouden moeten vertegenwoordigen zich voor God verstoppen en niet willen dat Hij hen vindt. Hij zou hen immers aanspreken op hun ontrouw, hun ongeloof. Hij zou hun machtsspel en hun zucht naar rijkdom veroordelen.
De Kerk, dat is sinds het tweede Vaticaans Concilie het volk van God onderweg en niet de hiërarchie. Wanneer we dit doorhebben, dan kiezen we in ons toebehoren aan de Kerk voor God en niet voor de machthebbers. We kiezen ervoor om ten volle kind van de Vader te zijn en ons door zijn Liefde te laten vinden. Het is misschien juist heilzaam dat we als Kerk deze crisis moeten doormaken (hoe pijnlijk ook). Het brengt ons terug tot de kern van ons doopsel en ons vormsel en vraagt ons dat we van onderuit, vanuit onze eigen parochiegemeenschap bouwen aan een Kerk waar Gods Liefde tastbaar en voelbaar is voor iedereen. Geen groter getuigenis kunnen wij geven.
Pastor Dominiek Deraeve sdb
